Translate

miércoles, 31 de enero de 2007

Una pequeña historia

¿QUÉ LE PASÓ A LA PALOMA DE LA PAZ?
Érase una vez una paloma, que la llamaban la paloma de la paz, esa paloma llevaba una ramita de olivo en su pico que cogió en un olivo, era para que se curara una niña que estaba muy enferma, unos niños que la vieron empezaron a tirarle piedras, la palomita empezó a correr.
Más adelante encontró a otros niños y la pintaron de negro. Cuando quiso marchar se lastimó en un ala, no podía casi andar y se cayó.
Y la una niña la encontró y la llevó a su casa y la curó. Cuando se puso bien la dejo al aire la paloma sanó, se marcho y le dio las gracias por ayudarla, fue a darle la ramita de olivo a la niña, la niña se curo y le esta muy agradecida a la paloma de la paz.
Saray Ramilo (5º A)

Toca reír

Los tres negritos
Había tres negritos que estaban en la cárcel y un día le pregunta uno a otro:
-¿A ti por qué te metieron en la cárcel?
-Porque un día estaba cruzando por un paso de peatones y viene un blanco con su coche, me atropella, rompo el cristal delantero del coche y quedo sentado a su lado.¡10 años!
-¿Por qué?
-Por allanamiento de morada.
Ese negrito le pregunta a otro:
-¿A ti por qué te metieron en la cárcel?
-Me pasó algo parecido a lo que te pasó a ti pero peor.Estaba cruzando por un paso de peatones viene un blanco con su Porche, me atropella rompo el cristal delantero del coche y salgo por el cristal trasero del coche. ¡20 años!
-¿Por qué?
-Por allanamiento de morada e intento de fuga.
Y ese negrito le pregunta a otro:
-Y a ti ¿por qué te metieron en la cárcel?
-Porque un día estaba cruzando un paso de peatones, viene un blanco con su Ferrari, me atropella, rompo el cristal delantero del coche, salgo por el cristal trasero del coche, quedo tirado en la carretera; el blanco sigue, después da marcha atrás, sale del coche, abre el maletero, coge un hacha y me la clava en la pierna. ¡30 años!
-¿Por qué?
-Por allanamiento de morada, intento de fuga e intento de suicidio.
Mario Becerra (5º A)

martes, 30 de enero de 2007

Madre a edad de abuela



Hola:
Soy Laura Barreiro, no se si os acordais de mi.
Os voy a contar una noticia que escuché en las noticias de telecinco y me llamó mucho la atención.
Se refería a una mujer que tuvo gemelos a los 67 años de edad, ella engañó a su doctor para conseguirlo y su naturaleza puso el resto.
A mi me parace que no lo pensó muy bien poque si os dais cuenta ella no tiene leche en los pechos, cuando ellos empiecen a andarle costará estar detrás de ellos...
Además ya tiene poca esperanza de vida, al menos de una vida activa para verlos desarrollarse y crecer.
Ella vendió su casa para pagarse el tratamiento y, suponemos, para sacar a los niños adelante,no conocemos sus recursos económicos que va a necesitar para alimentar dos bocas.
¿Qué pensáis de todo esto?
¿Creéis que esto es un avance de la ciencia?
Laura Barreiro (5º A)

lunes, 29 de enero de 2007

Día da Paz



O día 30 de Xaneiro celébrase o Día mundial da Paz.
A Paz constrúese día a día e é cousa de todos, por iso na nosa aula traballamos neste senso todos os días e en cada actividade que facemos; tratamos de ser, desde o primeiro día, unha familia que aprende xunta, que ríe xunta e que, as veces, sufre tamén xunta. Temos un pacto de respecto ós demáis e procuramos cumplilo.
Creo, e trato de infundir nos meus alumnos, que os conflictos resólvense falando, que a palabra "perdón" é importante tela no vocabulario e que debe estar sempre presente.
Traballo desde a miña aula sempre na procura dunha boa convivencia que lles enseñe cada día a ser un pouco máis persoas, xa que, se os coñecementos son importantes, de pouco valen si non vas acadando unha personalidade sen fisuras que lles leve a uns comportamentos honestos, imprescindibles na sociedade de hoxe.

viernes, 26 de enero de 2007

Preséntome

Ola:
Chámome Laura Barreiro, teño dez anos, case once.Teño dúas irmás, Noemí e Lucía.
Este curso estou moi contenta ca miña profesora, e boa e agradable. O trimestre pasado foime moi ben coas notas.
A miña actividade preferida é a patinaxe, vou ó Club Patín Axel, as miñas monitoras son Amalla e Noelia, pero tamén vou á piscina é a O Mico.
Son a Mimosa, eso e o que dí Chus.
Aquí no colexo teño moitas amigas Vanessa, Patri...
Bueno o día 3 de Febreiro teño unha competición de patinaxe, xa vos contarei máis cousas.
CIUUUUUUU¡¡¡ LAURA BARREIRO (5º A)

jueves, 25 de enero de 2007

A miña presentación

¡Ola son Vanessa!
Teño dez anos, bueno pronto xa terei once.
Algunhas das cousas que máis me gustan son a música, bailar, patinar e ir a natación.
Eu teño un irmán de sete anos.
A min cando pasei para quinto e conocín a miña tutora María Xesús parecíome moi boa.
Os meus compañeiros eran case todos os do curso anterior menos algúns que en cuarto iban noutra clase.
Eu estou moi contenta cos portátiles porque en cuarto so tiñamos os Alpha Smart e a min gustanme máis os portátiles e agora que os podo usar estou máis contenta.
Espero que poida aprender moito en quinto máis en sexto e aprobar todo para ir ao instituto e unha vez alí poder seguir aprendendo.
Vanessa Cancela (5º A)

martes, 23 de enero de 2007

Para pensar

A seguinte unidade de Coñecemento do Medio é "As máquinas". No voso libro de texto, ese capítulo comenza cunha pequena semblanza de Leonardo Da Vinci, moito máis ca pintor.... Durante este capítulo aprenderedes quen foi, cando vivíu e un pouco da súa inmensa obra.
Para empezar, quixera deixaros unha frase que debedes leer con moita atención e, despois de meditala un pouco, escribir un comentario sobre o que pensades. Dou por suposto que os termos cos que fala vos serán familiares e acordes co tema que estamos aprendendo. Este e o pensamento:
___________________________________________________________________
"Así como el hierro se oxida por falta de uso, también la inactividad destruye el intelecto"
(Leonardo Da Vinci)
___________________________________________________________________

¡Feliz Cumpleanos!


A nosa querida Laura Calvete cumple 11 anos. Nótase que un ano máis lle dará un pouco de sentido, xa que estes días está a traballar con máis xeito e pon atención: segue así miña meniña e xa verás como un poco de esforzo dará os seus froitos. En nome de todos os teus compañeiros e no meu propio te desexamos que pases un día moi feliz e que cumpras moitos, moitos máis.
Non esqueceremos de ningunha maneira tirarche das orellas, ou sexa, prepárate......








domingo, 21 de enero de 2007

A Ponte dos Brozos

O xoves pasado a nosa compañera Marina escribía a historia do "gallo de Morón" e o vimos tamén nunha foto porque quizá sexa o máis representativo do lugar onde ela vivía ata hai moi pouco tempo.
Hoxe, a través desta páxina, mostrámoslle a Ponte dos Brozos, que da nome ó noso Colexio e que é un monumento da época romana e poderá admirar moi perto do Centro.
A ponte atópase no medio do polígono industrial pero hoxe coa construcción do paseo fluvial podemos vela dando un tranquilo paseo. Verdadeiramente chama a atención que algo tan antigo, do tempo dos romanos, poda convivir coa revolución industrial e teñamos o pasado e o presente tan xuntos.


jueves, 18 de enero de 2007

¡FELICIDADES!

Nuestro compañero Bilal cumplió ayer 11 años. Desde aquí le deseamos un año muy feliz lleno de éxitos. Recibió unos cuantos tirones de orejas, como manda la tradición , y la felicitación de todos los que lo queremos. ¡Adelante Bilal! sigue con esa alegría que tienes y contagia a todos y esforzándote como lo haces día a día.
Un beso muy fuerte de todos.

LA HISTORIA DEL GALLO DE MORÓN


Nuestra nueva compañera Marina procede de Morón de la Frontera y nos cuenta la historia del famoso gallo:


La historia del Gallo de Morón comenzó con la llegada de un señor de Madrid que era recaudador de impuestos. Al parecer, este señor tenía muy mal carácter y era hombre de pocas palabras. Por todo ello, no era bien recibido por el pueblo de Morón de la Frontera y por eso la llamaron "el Gallo de Morón".


El pueblo de Morón lo engañó y lo invitaron a un campo; cuando llegó lo arrinconaron y le dieron una paliza; luego le quitaron la ropa y lo echaron del pueblo y le dijeron que si volvía le harían algo peor. Le cantaron una copla que dice:



"Te vas a quedar como el gallo

de Morón sin plumas

y cacareando"



Marina Verdugo (5º A)

¡Ola son Raúl!

Ola son Raúl, son un gran aficionado ó atletismo, e é do que vos vou falar: o Club de Atletismo Arteixo. Esta temporada ampliou a súa plantilla xuvenil con nenos/as moi prometedores, entre eles eu; ¡Xa o demostrarei!
Raúl Dasilva (5º A)

domingo, 14 de enero de 2007

Para Sofía

¡Ola Sofía!
Encantada de coñecerte ainda que só sexa a través do noso blog e de escoitar o teu irmán. Graciñas polo teu comentario pero non teñas pena, ti podes escribir eiquí cando queiras e contarnos cosas; este é un espazo aberto a todos desde a nosa clase, xa ves o nome é un pouco de todos e contén un pouco de todo ¿vale?
Un bico e ata pronto.

¿Como estudiamos?



Hoxe quixera deixar neste blog algo para reflexionar: dúas maneiras de estudiar ou dous puntos de vista sobre o estudio: estudiar para saber ou estudiar para pasar.
A min paréceme que aquela persoa que estudia para saber realiza un traballo reflexivo e fondo, quere entender, tratará de investigar e será capaz de plantexar preguntas que levaránlle a saber en profundidade, sen dúbidas; doutra banda, o aprendido será difícil de esquecer e entrará nos campos do análise, da síntese e obterá a capacidade de relacionar, que tan importante será na vida futura dos estudiantes.
Polo contrario, aqueles que só estudian para pasar, é decir, só para que o profesor/a vexa que as cousas están feitas, que non son capaces de coller un libro e revisar o explicado na aula se non é por orde do mestre/a, aprenderán, froito do pouco esforzo, as cousas só por enriba, quizá tan só para o día seguinte, pronto olvidarán, e ese traballo, por pequeno que sexa, perderáse.
Coller o hábito de estudiar para saber vos fará daros conta de que é moi satisfactorio afianzar coñecementos, poñer bases para seguir avanzando. Si o facemos así desde o principio, veremos que, o saber increméntase case que sin darnos conta.

jueves, 11 de enero de 2007

¡BIENVENIDA!

La "familia" que constituye nuestra aula ha aumentado. Tenemos un nuevo miembro, es una niña que se llama Marina y llega desde Sevilla, para matizar más desde Morón de la Frontera.
Desde aquí quiero darle mi más cordial bienvenida y animarla mucho para que cuanto antes se sienta a gusto en su nueva "casa". Sus compañeros la han ayudado mucho en su primer día de estancia y la han recibido de maravilla.
¡Ánimo Marina! con la ayuda de todos vas a superar los problemas con los que seguro te vas a encontrar y aquí estamos todos para apoyarte.

Románico en Arteixo

Vista de igrexa de Santo Tomé de Monteagudo por fora (ábsidas). Non disfrutamos moito da estancia fóra por mor da choiva que tamén nos acompañou.


A mesma igrexa por dentro.



Como xa vos anunciei, ontes fixemos a primeira saida deste curso escolar. O Concello onde se atopa o noso Centro ten moitas mostras do arte Románico e nos visitamos só unha pequena parte deste. Acompañáronnos dúas monitoras do Concello e despois chegou Gloria, tamén do Concello, explicou ós nenos as características das igrexas de Santo Tomé de Monteagudo e Santa Baia de Chamín.
Realmente creo que foi interesante, sobre todo pola atención que prestaron os rapaces e rapazas, os que ademáis felicitou Gloria polo aproveitamento que fixeron. Despois das primeiras explicacións, ó chegar á segunda visita, xa recordaban entre todos os feitos máis intresantes. Regaláronlles un lapis a cada un e unha ficha de cada monumento.
Con este material estamos a traballar agora na clase e seguiremos investigando sobre este arte.









martes, 9 de enero de 2007

A NOSA AULA


Este é o ramillete das nenas da miña aula máis un neno que se colou na foto. Xa vedes que as miñas ruliñas son poucas, só seis, pero como seis soles, agarimosas, doces e moi boas ainda que moi faladoras, demasiado as veces, traballan ben pero algunha podería poñer algo máis da súa parte...... O comenzo deste segundo Trimestre espero ter moitas alegrías delas.

Dos nenos, eses son moitos máis ¿que contaros? Son dazaseis que só pensan no fútbol, tenis, atletismo, baloncesto, videoxogos pero.... cando toca traballar, aprender, tamén saben facelo e o fan ben; uns millor que outros pero con estes que, nun principio non querían tanto, temos establecido un compromiso de millora que estou segura que o cumplirán.

Entre todos formamos un grupo moi armónico e nos levamos ben, eu os quero moito e penso que eles a min tamén ainda que as veces fanme enfadar un pouco pero tratamos de levar o día a día o millor posible.

Xa os iredes coñecendo e xa vos contarán o que eles pensan, desde logo que están desexando empezar a escribir.

Mañán saímos de excursión, xa vos contaremos como foi.

lunes, 8 de enero de 2007

Nacemento do blog de 5º A

Despois das vacacións de Nadal e co novo ano 2007 os alumnos/as de 5º A do C.E.I.P. "Ponte dos Brozos" de Arteixo (A Coruña) decidimos traballar, a través das NNTT, na creación do noso blog onde plasmaremos as nosas ideas, pensamentos e inquedanzas e mostraremos o noso traballo a quen lle poda interesar ca idea de encontrar colaboración e establecer, si é posible, intercambios con outros compañeiros.
Agradececeremos a participación de aqueles que queran estar connosco neste pequeno espacio dedicado á cultura e no que terá cabida tamén o ocio e pedimos que as relacións que se establezcan estean baseadas no respeto mutuo.
¡Hasta pronto!